زردآلو درختی با ارتفاع 6 الی 10 متر بوده که رنگ گل های آن به رنگ سفید و دارای واریته های متعدد جهت احداث باغ میوه است. پرورش درخت زردآلو در تمام نقاط ایران مرسوم است و برگهای آن ساده و متناوب بوده که در گلدهی، به همراه گل هایی منفرد یا 2 تا 5 تایی می باشد که قبل از پیدایش برگ ها، ظاهر می شوند.
میوه ی زردآلو کروی و گوشتدار به رنگ زرد یا زرد مایل به قرمز با طعم شیرین که طعمی بسیار مطبوع است، می باشد.
آب و هوا و خاک محل کاشت درخت زردآلو
کاشت درخت میوه زردآلو در تمامی نقاط امکان پذیر است و اولویت درخت، کاشت در نقاطی که دارای آب و هوای معتدل گرم است، می باشد. در نقاط سردسیر باید درخت را به نحوی کاشت که در تمامی طول روز به نور آفتاب دسترسی داشته باشد.
درخت زردآلو در زمین های گرم، خشک، آهکی و شنی که قابلیت نفوذ مناسب آب را دارند، به خوبی رشد و نمو می کند و بر عکس، این درخت در زمین های رسی و مرطوب نتیجه ی مطلوبی را نخواهد داشت.
با این حال اگر ریشه ی پایه ای، که زردآلو بر روی آن پیوند شده باشد (مانند ریشه ی درخت گوجه)، بتواند در چنین زمین هایی (رسی و مرطوب) رشد و نمو داشته باشد و حرارت خارجی به اندازه ای باشد که بتواند شرایط بارور شدن درخت را تامین کند، پرورش و کاشت درخت زردآلو ممکن است.
تکثیر درخت زردآلو
تکثیر درخت زردآلو به دو روش انجام می شود: روش اول به وسیله ی هسته بوده که هیچگاه میوه ی مرغوبی را تولید نمی کند و دیگری به وسیله ی پیوند درختان میوه بوده که در عمل تنها راه و تکثیر ارقام مرغوب می باشد.
پایه ها
پایه هایی که برای پیوند زردآلو مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:
پایه زردآلو: این پایه از کشت هسته به دست آمده و در زمین های زراعتی مرغوب کمتر مورد استفاده قرار می گیرد و برای زمین هایی که سنگلاخی بوده و یا زمین هایی که در پایین بافت خاک، دارای قطعات بزرگ سنگ هستند، پایه مناسبی شمرده می شود. با توجه به این موضوع در این صورت بهتر است هسته در زمین اصلی کاشته شده و پس از رشد کافی، روی آن از انواع مرغوب زردآلو پیوند زده شود تا نتیجه بهتری حاصل گردد. این نوع درخت پیوندی بسیار قوی بوده و طول عمر آن نیز بیشتر خواهد بود.
پایه بادام: تمایل زردآلو به بادام بسیار کم است و مقدار زیادی از پیوندها در این حالت خشک می شوند با این حال آنهایی که مقاومت کرده و باقی می مانند بسیار قوی خواهند بود. پایه ی بادام در زمین های خشک و شنی و یا آهکی بسیار مفید است و برای رفع نقیصه ی عدم تمایل بین بادام و زردآلو، از پایه واسط که معمولا هلو است، استفاده می کنند.
پایه هلو: این درخت نیز در زمین های آهکی و گرم، پایه خوبی برای پیوند زردآلو می باشد. اگر هسته ی هلو در جای اصلی کاشته شود، دوام این درخت پیوندی بیشتر خواهد بود.
پایه گوجه: تقریبا می توان گفت بهترین پایه برای پیوند زردآلو، گوجه می باشد اما می بایست سعی نمود از نوعی باشد که پاجوش ندهد.
شرایط کاشت و پرورش درختان گوجه و آلو
درختان آلو و گوجه به علت آنکه در یک خانواده قرار دارند و می توان گفت که شرایط کشت و پرورش درخت آلو و همچنین درخت گوجه، با هم یکسان است در ادامه ی مقاله، شرایط پرورش هر دو درخت مذکور را با هم بررسی می کنیم.
آب و هوای محل کاشت درخت گوجه
درخت گوجه در اغلب نقاط معتدل قابلیت رشد داشته و با وجود آنکه خیلی زود گلدهی را انجام می دهد، کمتر می توان مشاهده کرد که میوه ی آن در اثر سرما به کلی از بین برود. تنها باران های غیر منتظره سبب می شود تا تلقیح انجام نشده و تولید محصول کاهش پیدا کند.
خاک مناسب برای کاشت درخت آلو
از حیث خاک محل پرورش، درخت گوجه و درخت آلو بسیار قانع هستند و تقریبا می توان گفت که در هر زمینی قابلیت رشد را خواهند داشت و تنها زمین هایی که بسیار باتلاقی بوده و یا خیلی خشک هستند، برای کاشت و پروش درختان مذکور مناسب نخواهند بود.
در زمین های مرطوب، شاخه و برگ درخت آلو و همچنین درخت گوجه دارای رشد زیادی بوده که همین امر بر مقدار میوه ی تولید شده اثر گذاشته و آن را کاهش می دهد به همین جهت است که اغلب درختان میوه در زمین های مرطوب نمی توانند رشد مناسب و حداکثری خود را داشته باشند و بر روی درختان آلو و گوجه پیوند شوند. بهترین خاک برای اینگونه درختان، زمین های سالم سیلیسی و یا زمین هایی می باشد که مقدار آهک در آنها بسیار کم می باشد.
تکثیر درخت گوجه و آلو
تکثیر درخت گوجه و آلو به وسیله بذر، پاجوش، خوابانیدن، قلمه و پیوند توسط لوازم باغبانی میسر است. هسته ی آلو و مخصوصا گوجه را به منظور تهیه ی پایه برای انواع آلو و میوه های دیگر مانند زردآلو و غیره به کار می برند. در تکثیر درخت گوجه و همچنین درخت آلو به وسیله ی قلمه باید این نکته را در نظر داشته که قلمه پاشنه دار آسان تر و بهتر از سایر انواع قلمه ها، ریشه دهی دارد.
پیوند درخت آلو
انواع پیوندی که در تربیت و تهیه ی درخت آلو ی پیوندی مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از پیوند شکمی، لوله ای، شکافی یا اسکنه. برای پیوند شکمی باید درخت آلو و همچنین درخت گوجه را در مرداد ماه پیوند نمود زیرا درخت آلو خیلی زود شروع به استراحت زمانی کرده و شیره ی نباتی از حرکت باز می ماند.
پیوند شکافی برای درختان آلو و گوجه در پاییز انجام می شود. در فصل بهار زمانی که پایه شروع به سبز شدن نمود، عمل پیوند را انجام می دهند در این صورت پیوند را در اوایل اسفند ماه از پایه مادری جدا کرده و در محل مناسبی تا زمان پیوند زدن نگهداری می کنند.
برای پیوند پاییزه در اواخر مرداد یا اوایل شهریور زمانی که شیره ی نباتی از سرعت و شدت جریان خود می کاهد، اقدام می نمایند در این صورت باید پیوند را از شاخه های کاملا رسیده و خشک انتخاب کنند.
پایه برای انواع زردآلو و گوجه درختانی هستند که از بذر یا یکی از وسایل غیر تناسلی به دست آمده باشند.
هرس درختان گوجه و آلو
در درختانی که دارای فرم پا بلند هستند و این حالت تنها فرمی است که در ایران برای تربیت درختان میوه معمول است، هرس صلاح نبوده و این عمل منحصرا به حذف شاخه های خشک و زائد و خالی کردن تاج درخت می باشد. در زمان باید این نکته را در نظر داشت که در درخت آلو، میوه روی شاخه و یا چوب سال، قبل یعنی شاخه یکساله ظاهر می شود.
فاصله بین درختان آلو
درخت آلو را می بایست با فواصل 5 تا 6 متر از یکدیگر کاشت و می توان گفت نیاز آبی این درخت، نسبت به سایر درختان بیشتر می باشد.
بنابراین باید در زمان احداث باغ میوه این نکته را در نظر داشت درختانی که نیاز آبی کمی دارند و نسبت به خشکی مقاومت بیشتری دارند را هرگز در کنار درخت آلو و همچنین گوجه کاشت نکنند.