پس از سپری کردن شصت روز از دوره کشت گل لیلیوم، وارد مرحله پایانی یا مرحله داشت می شویم. در این مرحله مصرف کود نیترات پتاسیم به حداکثر مصرف می رسد زیرا که پتاسیم در کنار نیترات اثر مستقیم در افزایش رشد غنچه گل لیلیوم دارد. بعد از تشکیل شدن غنچه های جدید در این مرحله غنچه های قدیمی رشد بیشتری خواهند داشت و برای افزایش کیفیت گل برای فروش مجبور هستیم تا اندازه غنچه های جدید را در لیلیوم بالا ببریم. این در حالتی می باشد که غنچه های قدیمی رشد 12 سانتی متری و غنچه های جدید رشد 3 الی 4 سانتی متری خواهند داشت که برای این عمل افزایش غنچه های جدید می توانیم از محلول پروتوفول استفاده کنیم که با استفاده از دز مناسب این عمل امکان پذیر است.
در این حالت گاهاً نیاز است تا کود نیترات پتاسیم را نیز محلول پاشی کنیم که این به گل لیلیوم (گل سوسن) موجود بستگی دارد که بتوانیم غنچه های جدید را از لحاظ اندازه بزرگ کنیم. البته خاطر نشان می کنم جهت تشریح بیشتر موضوع، در تمام مراحل کشت گل اورینتال همه ی کودهای گفته شده تاکنون مانند نیترات کلسیم، نیترات آمونیوم، مونو پتاسیم فسفات و سولفات منیزیم و تمام ریزمغذی ها استفاده می شود و تنوع استفاده از از این کودها در تمام مراحل کشت گل لیلیوم متفاوت است ولی عمده مصرف در سی روز پایانی کشت کودهای نیترات پتاسیم و مونو پتاسیم فسفات می باشد که در تشکیل و رشد غنچه تاثیر بسزایی دارند.
گاهاً در این مرحله ممکن است تنش هایی برای گل لیلیوم اورینتال اتفاق بیفتد که این تنش ها هم می تواند محیطی باشد و هم از تاثیر دستور غذایی، که در صورت لزوم و پس از تنش ایجاد شده می توان از محلول مگافول استفاده کرد. محلول مگافول در کشت گل لیلیوم باعث می شود که اثرات مخرب تنش کاهش یابد اما با رعایت مواردی که تا الان به آنها اشاره کردم احتمال بروز این تنش ها در کشت لیلیوم به صفر می رسد. مزیت استفاده از محلول مگافول تنها مساله مقاومت گیاه گل لیلیوم در پس از تنش نیست زیرا مگافول با توجه به ترکیباتی در داخل آن است همیشه باعث سرحال ماندن گیاه لیلیوم می شود و همیشه گیاه دارای برگ های شفاف و سبز خواهد بود. اکیدا توصیه می شود از این محلول در شرایط اضطراری استفاده شود و در شرایط نرمال نیازی به استفاده از این محلول نیست.
استفاده از محلولی بنام آمینو الکسین می تواند باعث افزایش سرعت و بهبود میزان جذب توسط گیاه لیلیوم شود زیرا که در ترکیبات این محلول فسفر و پتاسیم همراه با اسید آمینه آزاد باعث ایجاد مواردی که در بخش قبل گفته شده می شود. این افزایش سرعت و بهبود میزان جذب موثر در تقویت سیستم دفاعی گل لیلیوم نیز هست که باعث می شود گیاه در مقابل بیماری های گل لیلیوم مقاوت بیشتر از خود نشان دهد. در کنار این مزیت ها استفاده از این محلول باعث می شود تا برگ های گیاه بزرگ تر شده و دمگل لیلیوم نیز قوی تر شود که هر سه این محلول های گفته شده باید با دز مناسب استفاده شوند و افزایش بی دلیل دز خسارات جبران ناپذیری در کشت گل لیلیوم می کند.
جالب است بدانید در این مرحله ریز مغذی بور بسیار دارای اهمیت است و میزان استفاده بور در این مرحله رشد لیلیوم به بالاترین درصد مصرف در دستور غذایی می رسد زیرا بور هم در کشت لیلیوم در تشکیل شدن غنچه اثر گذار است و هم باعث تقویت محل اتصال به شاخه می گردد که برای ما بسیار مهم است چرا که تعداد غنچه های بیشتر باعث افزایش قیمت گل لیلیوم در بازار فروش می شود. با افزایش درصد نیترات پتاسیم در دستور غذایی شاهد این مساله خواهیم بود که شوری آب بالا می رود. در این مرحله که مرحله پایانی کشت می باشد مجاز هستیم از شوری آب بیشتری استفاده کنیم زیرا که گیاه لیلیوم به رشد حداکثر خود رسیده است و باید از کود بیشتری استفاده شود.
همانطور که پیش از این هم گفته شد شوری آب خالی موجود در گلخانه باید کمتر از 0.5 باشد که فقط در سی روز پایانی کشت گل لیلیوم مجاز هستیم شوری آب ورودی به گلخانه گل لیلیوم را بالا ببریم. این افزایش شوری حد مجازی دارد و بیشتر از آن گیاه را از بین می برد، پس توصیه می شود اگر شوری آب خالی بالاتر از 0.5 است دستگاه تصفیه آب برای کاهش شوری در گلخانه وجود داشته باشد. با افزایش رشد حداکثری لیلیوم باید لوکس نوری را نسبت به مرحله ی قبلی رشد (سی روز دوم کشت) به آرامی بالا ببریم و حداکثر نور آفتاب را برای گل لیلیوم مهیا کنیم که افزایش ناگهانی لوکس نوری در این مرحله یک مورد از همان تنش هایی است که به آن اشاره شد.
این افزایش نور باید بسیار آرام باشد و در یک عدد تعیین شده تا مرحله برداشت گل لیلیوم ثابت بماند زیرا که این اخرین مرحله کشت است. در اینجا خاطر نشان می کنم در دمای داخل گلخانه گل لیلیوم تغییری ایجاد نمی شود یا بهتر بگویم که دما فقط در سی روز اول کشت متغیر است و در شصت روز پایانی دما به هیچ وجه تغییری پیدا نمی کند. البته رطوبت هم در کنار دما در همین وضعیت قرار دارد و متغیر نخواهد بود. دما و رطوبت بر اساس حداقل و حداکثر در کشت گل لیلیوم تعریف می شوند و فقط باید آنها را رعایت کرد تا گیاه به بالاترین کیفیت خود برسد و دچار تنش نشود. همچنین رطوبت بستر که بارها در مقاله های قبلی به آن اشاره کردم نیز دارای اهمیت است. باید بعد از غروب آفتاب رطوبت بستر کم باشد. تامین لوکس نوری حداکثری مورد نیاز لیلیوم باعث افزایش فتوسنتز، تبخیر، تعرق و رشد غنچه قدیمی و جدید می شود. در صورتی که لوکس نوری در این مرحله زیاد یا کم باشد اولین نشانه های آن غنچه های کوچک و ریزش غنچه های قبلی است و این در حالتی است که دستور غذایی در این مرحله مشکلی نداشته باشد.
معمولا با بسته نگه داشتن ورودی گلخانه وجود حشرات مزاحم به حداقل می رسد اما گاهاً گزارش شده است که در گلخانه گل لیلیوم مگس سفید مشاهده شده است. بنابراین در صورت اتفاق افتادن این امر می توان از سم های مربوطه استفاده کرد. پس از تامین تمام مواردی که به آنها اشاره شد، در این مرحله کشت به نکته ای می رسیم که در مقاله های قبلی راجع به آن توضیح داده ام و آن نکته نیز در همین مقاله جای تکرار دارد و موضوع این می باشد که در هنگام کاشت پیاز لیلیوم اگر مدت زمان رشد گل لیلیوم ما صد روزه است و دیگری صد و ده روزه حتما بهتر است که لیلیوم صد و ده روزه را ده روز زودتر بکاریم زیرا اهمیت این موضوع در این مرحله کشت مشخص می شود که با رشد مناسب غنچه (عبور از مرحله ی لیف اسکرچ) غنچه ها در این مرحله پایانی دارای رنگ خواهند شد و دستور غذایی، دما، نور و رطوبت کماکان بدون تغییر در سی روز پایانی کشت گل لیلیوم باقی می ماند تا بتوانیم تمام گل ها را برداشت کنیم.
در مواردی چه در مرحله ی غنچه دهی و چه در مراحل قبلی کشت مشاهده می شود برخی از عزیزان از هورمون رشد جهت بهتر کردن کیفیت و رشد لیلیوم استفاده می کنند که این امر غلط و اشتباه است و عواقب سنگینی را در پی دارد. به طور مثال برخی از هورمون های موجود در بازار که اغلب از کیفیت خوبی برخوردار نیستند باعث رشد طولی گیاه می شوند و در صورت استفاده با افزایش طول گیاه لیلیوم مواجه خواهیم شد که سوای بحث ژنتیک خود پیاز گیاه از رشد طبیعی خود فاصله گرفته و ساقه گیاه لاغر می شود که نه تنها شکننده می شود حتی نمی تواند وزن چندین غنچه گل لیلیوم را تحمل کند و به این ترتیب گیاه زودتر وارد فاز زایشی شده، از بین می رود و یا دارای کیفیت خوبی برای بازار فروش نیست و ضرر سنگینی به گلخانه دار تحمیل می شود.
در پایان این مقاله در مرحله ی داشت گل لیلیوم خاطر نشان می کنم باید در این مرحله روی مساله غنچه تمرکز داشت تا بتوانیم با عملکرد خوب شصت روز اول کشت، لیلیوم خوبی تولید کرده و روانه بازار فروش کنیم. در این مرحله همواره باید توجه داشته باشیم که علف هرز در گلخانه و بستر کشت لیلیوم وجود نداشته باشد زیرا وجود علف هرز در گلخانه مساله عبور در میان کرت ها تحت شعاع برای چیدن گل و محلول پاشی قرار می دهد و وجود علف هرز در بستر کشت باعث از بین رفتن گیاه و ایجاد رقابت در بستر کشت برای مواد غذایی و نور خواهد شد. پس بسیار مهم است در این مرحله پایانی کشت گل لیلیوم توجه ویژه ای به این مساله داشته باشیم. در صورت وجود حشره و یا کنه در گلخانه که ممکن است در اطراف کرت ها، بستر کشت و زیر و روی برگ ها باشد می توان از سم ابرون استفاده کرد که اکیدا توصیه می کنم در صورت لزوم از این سم بر روی برگ گیاه استفاده شود و هرگز روی غنچه گل لیلیوم سم پاشی نشود.
در صورت نیاز به مشاوره در ارتباط با مواردی از جمله افزایش اندازه غنچه، لوکس نوری، دما، رطوبت و شوری آب برای دستور غذایی در این مرحله کشت لیلیوم با بنده در تماس باشید.
در انتها اگر مواردی مانند سوالات زیر برای شما هم اتفاق افتاده آن را با ما و کاربران عزیز به اشتراک بگذارید.
- آیا تا به حال با ریزش غنچه گل لیلیوم مواجه شده اید ؟
- در صورت کاشت پیاز لیلیوم چند غنچه گیاه شما باز شده است ؟
- بهترین راهکار برای ایجاد یک دمگل قوی در لیلیوم به نظر شما چیست ؟